Kroniki białego królika

Scarlett13

Jej ojciec miał rację. Potwory istnieją… By pomścić śmierć rodziny, Alicja musi się nauczyć, jak walczyć z zombi. Nie spocznie, dopóki nie odeśle każdego żywego trupa z powrotem do grobu. Na zawsze.

***
Książka niezbyt mi się podobała. Po pierwsze to powieść dla młodzieży i pisarka używa czysto młodziezowego schematu - nastolatka w nowym liceum. Mroczna grupa chłopców i on... Tak, on! Taki mroczny. Taki dekadencki. Nawet tytułowa Alicja poprawia znajomych tak jak Bella ze "Zmierzchu".
Główny amant jest złym chłopcem, takim mrocznym i tajemniczym. Oczywiście posiada mroczny sekret i enigmatycznych przyjaciół. Typowy przedstawiciel paranormal romance. Przyznaję jednak, że całkiem zacnie wykreowana została główna bohaterka. Polubiłam ją, utożsamiłam się z nią i z ciekawością śledziłam jej perypetie.
Język „Alicji w krainie zombie” jest prosty, jasny, klarowny. Idealnie pasuje do młodzieżowej treści. Opisy są dość dokładne i podane w zgrabny sposób. Efektownie zaraportowane zostały walki, starcia i kłótnie. Mogłam w łatwy sposób to sobie wyobrazić.

daria

Czytałam kilka nieprzychylnych opinii o tej książce, ale nie wiedziałam, ze ona to napisała. Co ją tchnęło do zombi?
I Tobie Scarlett13 też nie podpasowała, czyli nawet nie ma się co zabierać za czytanie.

Gość

Ej..bez przesady-czytałam wszystkie trzy części i co prawda nie porywa jak niektóre serie(a czasami bohaterka doprowadza do szału!!) ale da się czytać ;-)
co prawda te zombi...widoczne tylko dla bohaterów...
ale są i ciekawe momenty- gdy bohaterzy mają wspólne wizje-i nie wiedzą w jaki sposób się one spełnią...
no dobra-brzmi nieco płytko( to seria bardziej dla młodzieży) ale każdy ma inny gust :/

Shinedown

Kiedyś bardzo się nudziłam i z ciekawości sięgnęłam po pierwszą część. Serio, te zombiaki to naprawdę ciekawy pomysł Very Happy

W sumie przeczytałam całą serię i nie było jakoś koszmarnie. Główny bohater bardzo podobał mi się na początku, później już jakoś przestał. I stał się taki sobie. Średnie fantasy młodzieżowe Very Happy

Showalter lepiej wychodzą paranormale niż tego typu książki.