cytaty z książek

Gość

"... Dla ciebie wszystko jest takie proste. Mówisz że jestem jednym z dzieci bożych. Że moje istnienie ma cel. Że mam przyjąć własną naturę. Moją naturą jest brać sobie to, co uważam za własne, chronić tego i strzec. Przykuć do własnego boku, jesli to będzie potrzebne. Nie mogę pozwolić jej odejść. Nie mogę. Ona jest jak wiatr, wolna i nieokiełznana. Gdybym skuł kajdankami wiatr czybym go zabił?..."

Gość

mrslen, z czego to?

Dwa cytaty z jednej z moich ulubionych serii fantasy:

"Ostrze Tyshalle'a":
"- Ludzie przez całe życie udają, że cały syf, który im się przytrafia, wcale nie jest przypadkowy. Doszukujemy się związków między faktami, a potem nadajemy tym związkom sens i tak tworzymy historię swojego życia. Dzięki niej możemy udawać, że nic nie dzieje się bez powodu[..]
Może jeśli opowiesz ją najlepiej jak potrafisz, nabierze sensu?"

"Caine Czarny Nóż":
„- Powiedz mi jedno Michaelson… Caine. Czy jak tam chcesz. Dlaczego to zawsze dranie wygrywają? […] Dlaczego ludzie, którzy postępują zgodnie z zasadami, robią co do nich należy, przestrzegają dobrych manier, odkładają trochę z każdej pensji i naprawdę nie chcą od życia nic więcej, niż żeby raz, dosłownie raz, spotkało ich coś dobrego, harują całe życie jak woły i kiedy wreszcie można by pomyśleć, że właśnie zaświeciło dla nich słońce, okazuje się, że mają pecha, bo zawsze znajdzie się jakiś drań z łopatą, który powie: „O, przepraszam bardzo, ale właśnie wykopałem ci grób” i zacznie im zwalać ziemię na głowę?”

Gość

"Wpadłam w stan czystej, bezmyślnej paniki.
- To moja matka! – wyszeptałam wściekle, jak gdyby Bones sam się tego nie domyślił.
– Jasna cholera, musisz się ukryć!
Zaczęłam dosłownie ciągnąć go w stronę sypialni, jednocześnie krzycząc
w kierunku drzwi.
- Zaraz… zaraz przyjdę, nie jestem ubrana!
Poszedł, lecz nie podzielał ani odrobiny mojej histerii.
- Kotek, wciąż jej nie powiedziałaś? Cholera, na co czekasz?
- Na drugie nadejście Chrystusa! - rzuciłam. – I ani chwili wcześniej!"
J. Frost, Halfway to the Grave

Gość

rainee to jest beauty XD
Chociaż mnie z Twojego przekładu niezmiennie zabija tekst:
"Ja nie mam nic do cudzoziemców. Boże zachowaj królową!"

[Zresztą trochę by mi zajęło wypisywanie ulubionych cytatów z "Halfway..." Wink

]

Gość

ja mam sporo ulubionych cytatów, nawet jeżeli same ksiązki nie są moimi ulubionymi... (Fi już tym kiedyś męczyłam xD)

wszystko niestety po angielsku^^

A WIĘC, oto kilka z nich.

===J.R. Ward - Dark Lover

And then the knives came out. With a metallic whoosh, five black daggers were unsheathed. She backed up frantically, hands in front of herself. She slammed into a wall and was about to scream for Wrath when the men dropped down on bended knees in a circle around her. In a single movement, as if they'd been choreographed, they buried the daggers into the floor at her feet and bowed their heads. The great whoomp of sound as steel met wood seemed both a pledge and a battle cry. The handles of the knives vibrated. The rap music continued to pound. They seemed to be waiting for some kind of response from her.
"Umm. Thank you," she said. The men's heads lifted. Etched into the harsh planes of their faces was total reverence. Even the scarred one had a respectful expression. And then Wrath came in with a squeeze bottle of Hershey's syrup.
"Bacon's on the way." He smiled. "Hey, they like you."
"And thank God for that," she murmured, looking down at the daggers.

===Smith Maren - Morogh

"Go," he said. "Now."
Scowling fiercely, Summer glared at him. But there was something so unusually serious about him that, after only a moment’s frowning, she started back up the cliff and headed for the hotel on the other side of the relatively small island.
"This is what I get for sleeping with a demon," she muttered to herself under her breath. "I knew better; can’t say I didn’t. Ten-to-one, nine months from now I give birth to the anti-Christ. Crap. An hour of hot, sweaty sex on a tropical island, and I’ve probably doomed all of mankind."

===Mary Hughes - Biting Nixie

“We’re just friends, you know.” She perched her perfect ass on a stool next to me. “Julian and I.”
“None of my business,” I mumbled.
“No, really. You don’t have to worry.”
“Worry? Why should I worry?” I gave her a perfectly cool and unconcerned and definitely non-jealous look. “Nothing to worry about. I’m not interested in a stodgy old suit. Not me. I’m Nixie the Pixie. He’s Mr. Straight N. Narrow. We have nothing in common. If we were all elementals, you’d be earth, I’d be air, and Julian’d be concrete.”

=== Katie MacAlister [Aisling Gray 01] - You Slay Me

" What

do you know about dragons?"
"They're big, scaly, four-legged creatures with wings who terrorized small villages until a virgin was offered up as a sacrifice."
His grinned again. "I do miss the virgins."

===same book as above:

I beat him on the head with one of my pillows. "Go away! And don't come back!"
"You do not want me? You do not crave my body? This is unheard of! This cannot be!"
"Believe it, stallion boy," Jim said. "She's tough when she wants to be, so if I were you, I'd take a hike,"
"A knife!" I yelled, still brandishing my pillow. "Jim, I command you to get me a gelding knife. If this guy wants to be a stallion—"
He dissolved in a flurry of white smoke even before I could finish the sentence.
"Ha! Victorious again!"
"Yeah," Jim drawled while I remade the bed and fluffed up my pillows. "Aisling, two; sexy, naked men who just want to give her the pleasure of a lifetime with no commitment, zero."

===Ilona Andrews seria Kate Daniels

TEGO MAM OD GROMA x] więc 'tylko' kawałeczek xD

“Would all of you just be quiet? Please.”
I blinked and saw Curran’s face.
“Hey,” he said.
“Hey.” I smiled. There he was, alive. I was alive. “I was telling the people in my head to shut up.”
“They have medication for that.”
“I probably can’t afford it.”

==
I’m Raphael.”

“The one who likes the hurting.” I moved to shake his hand and he reversed it and kissed my fingers instead, singeing me with a look that was pure smolder.

I took my hand back. “That woke me up.”

He smiled a picture-perfect smile. “Been a while?”

For some reason, I felt like answering. “Two years. And if you could tone down that smile, I’d appreciate it. Getting weak in the knees.”

Raphael took a step back. His face took on the same concerned look I saw on Doolittle when I assured him I was fine. “Two years? That’s entirely too long. If you want, we can take care of that. After two years, it’s pure therapy.”

“No thank you. Curran already offered to help me with that problem, and since I turned him down, I wouldn’t want to cause any friction between you two.” The last thing I needed was to set Curran and the hyenas on a collision course.

Raphael backed away with his hands in the air, strategically positioning himself behind Andrea. “No offense.”

“None taken.”

“Is Curran serious?” Aunt B asked.

She wanted to know if she now had to walk on eggshells around me. For once, I was happy to disappoint. “No, he’s just being an asshole. Apparently every time he calls me ‘baby,’ I look like a red-hot poker is stuck up my butt. Causes him no end of fun.” I drank my tea.

==

“A glancing wound. Does it hurt?”
“No,” I lied.
He sighed, wearing the patient expression of a martyr. “Why do I bother?”

==

“He was silver!” I snarled in his face. “I had it under control. What

was going through your head? Here’s a toxic silver golem; I think I’ll jump on his back! That’s a damn good idea!”
He scooped me up and suddenly I was pressed against his chest. “Were you worried about me?”
“No, I’m ranting for fun, because I’m a disagreeable bitch!”
He smiled.
“You’re a moron!” I told him.
He just looked at me. Happy golden lights danced in his eyes. I’d learned exactly what those sparks meant. Fury fled, replaced by alarm.
“Kiss me and I’ll kill you,” I warned.
“It might be worth it,” he said softly.

==

“Kate makes good sausage,” Jim said.
Six pairs of eyes stared at me. Thank you, Mr. Wonderful. Just what I needed.
“Oh yeah.” Andrea snapped her fingers. “The links? The ones we had the beginning of the month? I didn’t know you made those. I thought they were bought. They were so good.” Her smile was positively cherubic. Of all the times not to be able to shoot laser beams out of my eyes . . .
“ What

do you put into your sausage, Kate?” Raphael wanted to know, giving me a perfectly innocent look.
Werejaguars with big mouths with a pinch of werehyena thrown in. “Venison and rabbit.”
“That sounds like some fine sausage,” Doolittle said. “Will you share the recipe?”
“Sure.”
“I had no idea you were a sausage expert,” Curran said with a completely straight face.
Die, die, die, die. . . .
Even Derek cracked a smile. Raphael put his head down on the table and jerked a little.
“Is he choking?” Dali asked, wrinkling her forehead.
“No, he just needs a moment,” Curran said. “Young bouda males. Easily excitable.”

==

The crowd went wild.
Jim waited for us at the Gold Gate. His teeth were bared. “ What

happened to barely winning?”
“You said sloppy! Look, I didn’t even use my sword; I hit him with my head, like a moron.”
“A man with a sword attacked you and you disarmed him and knocked him out cold in under two seconds.” He turned to Curran.
The Beast Lord shrugged. “It’s not my fault that he didn’t know how to fall.”
Jim’s gaze slid from Curran to Dali. “ What

the hell was that?”
“Crimson Jaws of Death.”
“And were you planning on letting me know that you can turn people’s elbows backward?”
“I told you I did curses.”
“You said they don’t work!”
“I said they don’t always work. This one worked apparently.” Dali wrinkled her forehead. “It’s not like I ever get to use them against live opponents anyway. It was an accident.”
Jim looked at us. The clipboard snapped in his hands. He turned around and very deliberately walked away.
“I think we hurt his feelings.” Dali looked at his retreating back, sighed, and went after him.
Curran looked at me. “ What

the hell was I supposed to do, catch the werebison as he was falling?”

==

“Do I scare you or are you just jumpy?”
I scowled at him. “Perhaps the sound of your voice repulses me. It’s an instinctual response.”
“And he doesn’t trigger your instincts?”
Mart smiled.
“He and I have a rendezvous in the sand. I don’t have to do anything about him till then.”
Curran scrutinized Mart’s face. “I can’t figure out if he wants to kill you or screw you.”
“I’ll be glad to make the choice for him.”
Curran looked back at me. “Why is it you always attract creeps?”
“You tell me.” Ha! Walked right into that one, yes, he did.

==

He caught my hand and kissed my palm gently. Heated, tightly controlled want shone in his eyes. I pulled my fingers free, pushed from the wall, and kissed his throat just under the jaw. This was bliss. There was no hope for me.
He growled, closing his eyes. “ What

are you doing?”
“Pulling on Death’s whiskers,” I murmured, letting my tongue play over his skin, rough with stubble. He smelled divine, clean and male. My hands slid up his biceps. His muscles tensed under the light pressure of my fingers. He was trying very, very hard to stand still and I almost laughed. All those times when he’d called me “baby” . . . Revenge was sweet.

HA!! XD

taaaaak, mam tego więcej, jak ktoś chce mogę wstawić cd Ilonki, za każdym razem gdy to czytam mam BIG GRIN on my face.

God! I SO FUCKING WANT THE NEXT BOOK!!

Gość

"- Przyniosłeś mi prezenty?
Mikołaj zmieszał się wyraźnie. Odwrócił wzrok i zaczął grzebać w worku.
- Taak.... - mruknął - Ale to i tak już na nic...
W porę ugryzł się w język. Byle nie przestraszyć.
- Co powiedziałeś?
A co tam. Ręka Świętego grzebiąca w worku natrafiła na poszukiwany przedmiot. Ujął go mocno i odwrócił się powoli. Już czas, im szybciej, tym lepiej. Trzeba iść dalej, dopiero niedawno zabłysła pierwsza gwiazdka, roboty jeszcze wiele. Może następnej nie spartoli.
- Muszę cię zabić.
Uwierzyła od razu. Musiała uwierzyć. [...]
- Takie są zasady... - dodał Mikołaj [...]
- Słuchaj, mała, nie mam czasu, robota czeka. Trzeba rozwieźć prezenty... No dobra, wiem, ostatnie życzenie.... Byle szybko [...]
- Powiedz mi... - O co go spytać? O co?
- Powiedz.... powiedz, jak wchodzisz do domu, kiedy nie ma komina? - wypaliła nagle. [...] O dziwo, Święty wyraźnie się zmieszał. Opuścił trochę broń, uciekł spojrzeniem.
- Następne pytanie - mruknął.
- O nie! - krzyknęła triumfalnie, widząc, że przypadkiem trafiła - To ostatnie życzenie, musisz odpowiedzieć! Takie są zasady! [...]
- Zasady, zasady...-warknął Mikołaj - Ale to tajemnica służbowa...
- Zaraz, jaka tajemnica? - parsknęła jak kotka - I tak mnie przecież zabijesz .... Gadaj, albo ... [...]
- Jak brzmiało pytanie? - mruknął. teraz on chciał zyskać na czasie, choć zupełnie nie wiedział, po co.
- Jak wchodzisz do domu, kiedy nie ma komina?
Milczał chwilę uciekając wzrokiem przed jej natarczywym spojrzeniem.
- Przez kibel - wypalił wreszcie. chude policzki poczerwieniały - Przez kibel! Dlatego tak was, gówniarzy, nienawidzę! Nienawidzę tej roboty!"

Tomasz Pacyński "Linia ognia" - Opowieść wigilijna

Uwielbiam jego opowiadania. Są jednocześnie straszne i zabawne. Very Happy

Maddie

Spojrzała na niego szklistymi oczyma.
– Czy chciałbyś uprawiać sex? – Zapytała czkając. – Myślę, że dałam Gideonowi moje majtki, więc jestem gotowa pójść na całość.
- Dałaś swoje majtki Gideonowi? I on je przyjął?

Niedowierzanie. Aeron walczył z pragnieniem, by zajrzeć pod jej spódnicę, ale jeszcze bardziej walczył z pragnieniem by wrócić do pokoju Gideona i w końcu zaatakować go.

Gość

Fragment w którym się zakochałam, przeczytawszy go wczoraj.
"Midnight Master" Cynthii Eden, fragment w moim przekładzie.

"Miał nałóg. Narkotyk z wyboru był w jego krwi, wirował w jego żyłach.
Demony miały problem z nałogami. Wszyscy paranormalni to wiedzieli.
Był taki ostrożny przez lata. Taki ostrożny.
Niol obrócił się na łóżku i spojrzał na twarz Holly. Jej włosy były teraz suche i kręciły się odrobinę. Odsunął lok z jej policzka.
Jego nałóg.
Dla którego będzie kłamał. Zabijał.
I całkiem możliwe, że nawet, ku**a, dla niego umrze.
Po zobaczenie się z Doktor Potworów, myślał o Holly. O jej życiu z nim i bez niego. Niol nie wątpił nawet przez chwilę, że jej życie byłoby dużo łatwiejsze bez niego.
Ale nie mogę się trzymać z daleka.
Kiedy zobaczył jej samochód wjeżdżający na podjazd, jego członek stwardniał natychmiast, a serce przyśpieszyło. Nie mógł wystarczająco szybko znaleźć się przy niej. Żeby ją zobaczyć. Ten powolny uśmiech pojawiający się na jej twarzy, zagłębienie dołeczka na policzku.
Holly była piękna na deszczu.
Nie, nie mógł się doczekać, żeby ją zobaczyć… albo ją wziąć.
Ale go powstrzymała. Opadła przed nim na kolan i rozchyliła te słodkie wargi.
Tym niemal jego rzuciła na kolana.
Seksowna, mądra i silna.
Jego nałóg.
Przesunął palcami po jej policzku. Jeden, którego nie oddam.
Rozsądek, który próbował unieść głowę był cicho, uciszony przez potrzebę i głód.
Po prostu potrzebował jej kurewsko za bardzo, żeby zrobić to honorowe gówno i odejść.
Nie sprawiaj żebym cię pokochał.
Może powinien ostrzec ją wcześniej.
Za późno, dla nich obojga."

I czyż Niol nie jest słodki XD I'm love that guy!

Gość

(...)Tak, żadne "Tom", "Rysiek" czy "Harry" nie nadawało by się na imię dla wampira.
Ale z drugiej strony, czy w ogólę można sobię wyobrazić śmiertelnie grożnego krwiopijcę o imieniu Howard? Eugeniusz?
Och, nie Krzysiu, proszę, nie gryź mnie.
Jasna cholera, chyba tracił zmysły.(...)

"Świetny materiał na randke - pomyślała - Wampir z syndromem stadionowego chuligana"

Mroczny kochanek - J. R. Ward

Gość

z Anity Blake, mój ulubiony bohater Edward aka Death Very Happy

"You're not squeamish, are you?" I smiled when I said it. He stared at me, blue eyes gone suddenly cold. His whole face became different. There was nothing there, no expression, except that awful coldness. Emptiness. I didn't faint from fear or run screaming from the room, but it was something of an effort. "You've proved your point, Edward. Can the perfect-killer routine, and let's go."

***
"I was just offered a contract on your life, for enough money to make it worth my while."
It was my turn to be quiet. "Did you take it?"
"Would I be calling you if I had?"
"Maybe," I said.
He laughed. "True, but I'm not going to take it."
"Why not?"
"Friendship."
"Try again," I said.
"I figure I'll get to kill more people guarding you. If I take the contract, I only get to kill you."

***
"Worried about me?" He shrugged.
"I'm your bodyguard. If you die under my protection, the other bodyguards will make fun of me." It took me a second to realize he was making a joke. Harley looked back at him with an almost surprised look. I don't think either of us heard humor from Edward much

***
"I won't die, eaten alive," he said. He put a fresh clip in his gun. "I'll do you first if you want, or you can do it yourself."
"Save your bullets, Edward." I lifted a can of gasoline in one hand.
" What

are you planning?" he asked.
"I'm going to set the shed on fire." I splashed gasoline on the door. The smell was sharp and tugged at the back of my throat.
"With us inside?" he asked.
"Yes."
"I'd rather shoot myself, if it's all the same to you."

***
Edward had come out also. He closed the door behind us. "I'll be there when you need me, Anita." I met his eyes.
"I know you will." He gave the briefest of smiles.
"But just in case, watch your back like a son of a bitch." I smiled.
"Don't I always?" He glanced at the vampire standing by the open limo door.
"Not as well as I thought you did." Edward walked into the darkness towards his waiting car before I could think of a reply. It was just as well. He was right. The monsters had finally gotten me. Seducing me was almost as good as killing me, and nearly as crippling

No i jak tu go nie uwielbiac ;P

Gość

Gena Showalter - "The Darkest Pleasure"

"- Jeśli mamy popełnić głupotę, zróbmy to szybko. Zmęczona czekaniem ujęła jego twarz w dłonie i przyciągnęła. Reyes wylądował na materacu. Wciągnął głęboko powietrze, upajając się zapachem Daniki.
- To nic nie znaczy - oznajmiła.
- Mniej niż nic - skłamał.
- Znienawidzę się potem.
- Ja już siebie nienawidzę.
Otworzyła usta, żeby coś powiedzieć, ale skutecznie jej to uniemożliwił."

Gość

Sorry, nie mogłam się za cholerę oprzeć [pamiętacie jak gdzieś wspominałam, że Shelly Laurenston ma zabójcze poczucie humoru? Właśnie skończyłam czytać jej "The Mane Squeeze" i nadal ocieram łzy - Borze Liściasty! Dawno się tak nie uśmiałam Very Happy

] Fragment, który mnie w tej książce dosłownie zabił i powalił na łopatki - no proszę, spróbujcie sobie tę scenę wyobrazić - ja za każdym razem parskam dzikim chichotem Very Happy

[plus, książka jest pełna równie zabawnych scen Very Happy

]

Gość

Cóż "Magia uderza" to kopalnia genialnych tekstów :

"- Władca Bestii, mój osobisty prześladowca. Rany, marzenie każdej laski.
- Prześladowanie to nie moja działka.
- Nie? A jak nazwiesz to co właśnie robisz?
- Kontrolowaniem przeciwnika w celu uniknięcia przykrego uszkodzenia ciała."

Jim czatował na nas przy Złotych Wrotach i zgrzytał zębami.
- A co z ledwie ledwie zwycięstwem?
- Mówiłeś, że mamy być nieudolni! Patrz, nawet nie dotknęłam miecza. Rąbnęłam gościa głową, jak ulicznik.
- Zaatakował cię mężczyzna z mieczem, a ty go rozbroiłaś i obaliłaś w ciągu dwóch sekund! - Popatrzył na Currana, który wzruszył ramionami.
- Nie moja wina, że nie umiał się przewracać.
Jim przeniósł surowe spojrzenie na Dali.
- Co to, u diabła, miało być?
- Szkarłatne Szczęki Śmierci.
- Kiedy zamierzałaś mnie poinformować, że łamiesz ludzi jak zapałki?
- Mówiłam, że rzucam klątwy.
- Mówiłaś, że nie działają!
- Mówiłam, że nie zawsze działają. Ta najwyraźniej zadziałała. - Dali zmarszczyła czoło. - Zresztą nie rzucałam ich nigdy na żywych przeciwników. To był wypadek.
Jim spiorunował nas wzrokiem. Podkładka pękła mu w dłoniach. Odwrócił się na pięcie i odszedł, tupiąc.
- Chyba zraniliśmy jego uczucia - skwitowała Dali, odprowadzając Jima spojrzeniem, po czym ruszyła za nim.
- Co, do cholery, miałem zrobić, złapać tego bizonołaka, żeby nie upadł? - prychnął Curran.

A to tylko kropla z morza jakie jest w tej książce .

Gość

“

do you want from me?”
“I told you—”
“You told me only part of the truth.”
His brow rose. His eyes darkened a shade. She would never have thought that dark blue was safer, but in some ways, it was. For her.
“Very good,” he said softly, his tone sharper and colder.
She opened her mouth to speak, and he swallowed the words, almost literally. His lips caught hers, and his hands, which were warm and smooth and dry tightened almost imperceptibly around her cheek and the line of her jaw, holding her face in place. She felt desire; she couldn’t even be certain it wasn’t her own, it was so tangled up in the mark and the name and the nearness of him. But she couldn’t move, and didn’t, not to draw back, not to push him away. This much, she had in her because this much had never happened, not in Barren, and not in the nightmares that Barren had left her.
Chronicles of Elantra, Cast in Chaos – book 6, Michelle Sagara

Uwielbiam, absolutnie uwielbiam tą serię. Dodam jeszcze, że jest to pierwszy pocałunek po sześciu tomach cyklu. o_O

Gość

Mikka, to jest genialne, zbawne, cudne, ryczałam ze śmiechu, widze to oczami wyobraźni - Shelly Laurenston "The Mane Squeeze" .

Marzę o takiej lekturze... <gwiżdże, udając że o nic jej nie chodzi>