Carrie Vaughn

Scarlett13

Przeczytałam pierwszą i część drugiej.
Niby wszystko było, dobrze się czytało, ale jednak czegoś brak. I to nie tylko wątku romansowego. Swoją drogą głównie po to sięgnęłam po drugą część - żeby się doczekać romansu. Brakowało czegoś jeszcze - może jakiejś interesującej intrygi?

Nie chcę się skarżyć ale na okładce Nocnej godziny widnieje taki napis jak byk : "Didżejka wilkołaczka niebezpiecznie zakochana w seksownym łowcy wilkołaków"
I przepraszam bardzo ale gdzie tu to zakochanie, bo ja go osobiście nie zauważyłam. A może mi coś umknęło?

Gość

Przeczytałam jedynie pierwszą część i po tej lekturze nie ciągnie mnie do drugiej.
Po opisie oczekiwałam czegoś zdecydowanie lepszego. Bohaterki nie polubiłam, drętwa, nudna, itp. Bohater męski też jakiś nijaki Confused

Jak po przeczytaniu wróciłam do opisu, to aż zachciało mi się śmiać, gdy zobaczyłam ten tekst o ich miłości. Gdzie ten co opis układał miłość widział pozostaje dla mnie zagadką.
I te jej audycje... pomysł fajny (ale też już był - ale na to oko przymykamy), ale tu był poprowadzony w nudny dla mnie sposób, nie oczekiwałam z niecierpliwością kolejnej audycji.
I jeszcze pomysł seksu z tym jej alfą był dla mnie jakiś niesmaczny.

Moja rada? Jak nie musicie, nie czytajcie. Są inne książki - zdecydowanie lepsze.

Gość

Przeczytałam wszystkie trzy części i na razie bardzo mi się podoba. Przed nami jeszcze jest ich z pięć, więc mam nadzieję, że sie pospieszą z tłumaczeniem.

Książka jest ciekawa. Wciąga. Najbardziej podobały mi się audycje głównej bohaterki. Są zabawne i niezobowiązujące. Związek dziewczyny z Benem był dla mnie niespodziewany. Sądziłam, że na poważnie to u niej będzie z łowcą, gdy ten porzuci swoje uprzedzenia. Autorka zręcznie wyszła z tego wątku. Niestety dziwnie też opisuje emocje Kitty. Nie zawsze można się połapać co do jej serca stuka.

Niestety znalazłam też wątki, które budzą mój niesmak. Mówię wam, że jeszcze nie znalazłam serii, w której ktoś opisałby gorzej emocje w stadzie i hierarchie. Nie podobały mi się "prawa i upodobania" alfy, oraz sposób płaszczenia się. Może we mnie jest zbyt dużo dumy, ale to była lekka przesada.

Gość

Ja przed chwilą skończyłam czytać trzecią część i strasznie się wkurzyłam że nie wyciągnęli go jakoś z tego więzienia. wydaje mi się, że tak czy inaczej ona i Cormac będą razem (a raczej mam nadzieje), bo mimo wszystko ona wciąż myśli ,, co by było gdyby..." a Ben tak jakby szuka chyba u niej wsparci i jest nią zauroczony, ale sądzę że i tak nic z tego nie wyjdzie, bo gdy już przyzwyczai się do tego, że jest wilkołakiem to zacznie inaczej ją traktować.

Gość

Ja też przeczytałam trzy części... Po pierwszą sięgnęłam bo miała nawet dobre recenzje Very Happy

I była okej... Nie rewelacja, ale gorsze już czytałam książki xD
Po drugą sięgnęłam, bo chciałam się dowiedzieć, czy Cormac pozbędzie się uprzedzeń.. I wciąż nic nie się stało ;D Po trzecią również z tego powodu sięgnęłam, ale mi się nie spodobała...
Mam wrażenie, że te wilkołaki, choć uważają się za ludzi, tak naprawdę zachowują się jak zwierzęta... To w jaki sposób Kitty i Ben wykorzystywali siebie nawzajem... Nie mówie, że między nimi nie ma sympatii czy coś, ale to było trochę taka naciągana miłość... I Kitty wciąż myśli 'bo by było, gdyby' z Cormac'iem...

Scarlett13

Przeczytałam trzy części.
Pierwsza była słaba. Rozśmieszył mnie tekst na okładce "Miłość między wilkołaczycą a zabójcą" czy coś takiego. Nie zacytuje dosłownie. Nie ma to jak walić spojlerem po oczach.
Druga też była słaba. Dopiero trzecia mnie zaciekawiła.
Co do przedstawienia wilkołaków: autorka miała taką a nie inną wizję. Podoba mi się to, że odeszła od jakiegoś tam stworzonego kanonu wilczej sfory. Nareszcie coś inaczej, a nie taka kalkomania.

daria · Wysłany: Pon 6:56, 05 Mar 2012 Temat postu:

Przeczytałam pierwszy tom.
Muszę przyznać, że książka bardzo mnie zaskoczyła. Nie spodziewałam sie czegoś tak relakcującego Smile

Zdecydowanym plusem jest audycja radiowa, genialne Smile

Daje czytelnikowi wiele okazji do śmiechu Smile

Gdyby leciała taka naprawdę byłabym jej wiernym słuchaczem.
Watacha. Jest tu opisna bardzo realistycznie. Gdyby wilkołaki istniały to tak by włąśnie wyglądała struktura ich stada. Jak u naszych wilków.
Teraz wątek miłosny. Mam ochotę zapytać, jaki znowu wątek miłosny? Nie ma tu żadnego, więc dlaczego na okłądce jest napisane "Didżejka wilkołaczka niebezpiecznie zakochana w seksownym łowcy wilkołaków"? Bardzo nieudolnie jest ten wątek w książce napisany, włąściwie wcale go nie ma, aż nagle autorka pisze o jakimś pożądaniu. Z kąd ono się niby wzieło?
Cormac jest w tej serii chyba ważną postacią, a tu praktycznie wcale nie jest opisany. Czy ja w ogóle wiem jak on wygląda, jaki ma kolor włosów? Nie przedstawiła go pani Carrie zbyt dobrze. Za to parę alfa i wilka bete poznajemy doskonale, bo to o nich tu głównie chodzi i tu do niczego się nie doczepie Smile

Ogólnie przeczytać warto dla tej audycji i na tym koniec. Nie wiem czy sięgnę po kolejne tomy.

Safina · Wysłany: Pon 20:11, 05 Mar 2012 Temat postu:

Do pierwszej części zabierałam się trzy razy i trzy razy poległam. xD Nie no, przeczytałam około połowy, może trochę więcej i wtedy kompletnie straciłam wątek i zainteresowanie. Rzeczywiście, spodziewałam się czegoś lepszego, może bardziej w stylu Anity Blake, ale niestety bohaterka jest zbyt uległa jak dla mnie.
Cormaca było tak mało, że nie wiem jak oni wywnioskowali tę miłość.
Audycja istotnie była ciekawa, ale nie nadrabia za całą książkę, tak myślę.
Możliwe, że kiedyś jeszcze wezmę się za serię, z tego co piszecie, nie warto, ale jeszcze zobaczymy - zawsze możliwe jest, że nie będę miała nic innego do czytania. Smile

Gość · Wysłany: Pon 23:37, 12 Mar 2012 Temat postu:

Jestem po pierwszym tomie, szybko i dobrze się czytało ale zabrakło czegoś, może głębszej intrygi, może bardziej wyrazistych bohaterów. No i jest to kolejna książka (po Anicie Blake i Twilight), która zafudowała mi uraz do wilkołaków Wink

Nie przemawia do mnie poddaństwo i płaszczenie się, poza tym Carl był niedojrzałym idiątą, a do tego nawet pracować mu się nie chciało. Nie dziwię się, że Meg chciała go kimś zastąpić.

daria · Wysłany: Wto 9:04, 13 Mar 2012 Temat postu:

Gość · Wysłany: Wto 13:05, 13 Mar 2012 Temat postu:

Nie mówię nie, bardzo możliwe że właśnie tak by było, tylko że to wszystko nie wzbudza we mnie sympatii ^^ W ogóle to jedynym wilkołakiem, którego lubię jest Oz z Buffy,

Gość · Wysłany: Wto 18:06, 27 Mar 2012 Temat postu:

Jestem po 4 części Kitty. Mimo, że przy czytaniu mgliście pamiętałam co się działo w poprzednich książkach, nie przeszkadzało mi to za bardzo. Seria mi się podoba, jest to co lubie: wilkołaki i ich hierarchia, wampiry i ich polityka. Jak czytałam miałam lekkie wrażenie deja vu, troche podobne do Anity Blake i to całe, samica alfa. Dużo sie działo w tej części wiec i sie szybko czytało. Kto jeszcze nie czytał tej serii, to polecam, i dodam że,autorka ma fajny pomysł na dodawanie listy piosenek na końcu ksiązki:)

Gość · Wysłany: Pią 20:23, 30 Mar 2012 Temat postu:

Książka jest na średnim poziomie - ani nie zachwyca ani nie odpycha. Wydaje mi się, że to jedna z tych pozycji na jeden raz. Przeczytasz szybko, jeszcze szybciej zapomnisz.
Ogólnie sam pomysł jest dość oryginalny. Jak już kilka osób wspomniało, stado wilkołaków ma tu ciekawą strukturę. Możemy również obserwować, jak główna bohaterka powoli przeistacza się z zastraszonej dziewczyny w zdeterminowaną kobietę. Wszyscy bohaterowie w tej książce są niezwykle normalni , tak podobni do zwykłych ludzi, a nie silnych, nieustraszonych i idealnych postaci z literatury. Te trzy powody sprawiły, że czekam na kolejne części.
Minusy? Myślę, że wszystko już zostało powiedziane - brak porywającego romansu, to główny zarzut, jaki mam do tej serii.

Gość

Ja przeczytałam 2 części i z chęcią przeczytała bym kolejne tomy tyko są nie przetłumaczone a ja nie znam języka angielskiego.

Gość

Czytałam 4 części serii dość dawno, ale pamiętam dobrze, że wszystkie mi się podobały. Może dlatego, że przeczytałam je za rekomendacją siostry przed przeczytaniem najpierw opisu książki, więc nie spodziewałam się niczego konkretnego. Relację Kitty z Cormackiem uważam za coś innego, ciekawego. Dla mnie dziwne by było, gdyby Cormac tak po prostu od razu przełamał swoje uprzedzenia wobec istot, na które poluje przez większość swojego życia. Moim zdaniem autorka dobrze przedstawiła tą kwestię. Przecież w rzeczywistości ludzie też przełamują stereotypy i uprzedzenia powoli, a co dopiero tu wspominać o wiązaniu się z przedmiotem w/w.
Co do związku Kitty i Bena wydaje mi się naturalne, że chociaż próbują być razem, skoro każdy z nich bez drugiego czułby się okropnie samotny po przemianie Bena.
Co do niechęci względem ukazanej hierarchii i stosunków w stadzie, to w prawie każdej książce o wilkołakach którą czytałam w tle za wzorowym stadem ze szlachetnym alfą są jakieś inne niegodziwe alfy i ich dysfunkcyjne stada, lub opisywane bardziej humanitarnie prowadzone watahy są wręcz anomalią w przedstawionym świecie. Autorka po prostu pominęła szablon stosowany zazwyczaj i stworzyła postać Kitty, która z części na część stawała się coraz silniejsza, i która radzi sobie jak może we własnej watasze, gdzie jako alfa może wprowadzić swoje zasady. "Jeśli chcesz zmienić świat zacznij od siebie" :wink:

Cieszę się, że miałam okazję przeczytać te 4 części i za jakiś czas mam zamiar poszukać 5 (jeśli jest tłumaczenie, bo z językami obcymi u mnie niestety krucho Confused

)