Achaja - Andrzej Ziemiański

Gość · Wysłany: Sob 20:59, 24 Mar 2012 Temat postu:

Czarodziej był postacią drugoplanową i myślę,że ten wątek zostanie rozwinięty w następnej części.Tak samo będzie w przypadku Ziemców,ale moi ulubieńcy(Biafra,Zaan i Sirius) już nie wrócą Sad

.Mimo wszystko na pewno przeczytam kolejną część.

Gość

Pamiętam, że o ile dwa pierwsze tomy przeczytałam z naprawdę duża przyjemnością, to czytanie trzeciego przypominało męczenie kota. Nuda, zero fajnych dialogów czy ciekawych sytuacji, czytałam tylko po to, żeby dokończyć, a nie dla przyjemności :-( Czułam się jakby to była lektura obowiązkowa;-)

daria

Bardzo chcę przeczytać Achaję, ale w bibliotece ciągle nie ma a coś ostatnio nie lubię e lub m booków Sad

Właśnie przeczytałam na facebooku na stronie Fabryki, że wychodzi nowy tom "Pomnik cesarzowej Achai"

edit

jejku Achaję przeczytałam w zeszłoroczne wakacje a komentarza brak? szkoda teraz już nic wielkiego nie napiszę, oprócz tego że uwielbiam tą serię.

anna

Dosyć dawno czytałam Achaję ale jest to świetna książka szczególnie jako odskocznia od 'łaków, wampirów itp. Gorąco polecam przeczytanie Smile

. Aczkolwiek, dla mnie, za dużo było wulgaryzmów i nieszczęść, które dotykały bohaterkę. Nieco mnie to zdołowało Wink

Jaenelle

Achaja należy do mojego TopTen. Nie wiem, ile razy czytałam tę książkę, na pewno dużo. Przyznam się, że nawet próbowałam nauczyć się trzymać prowizoryczny miecz według wskazówek Hekkego XD
Bardzo podoba mi się w tej książce przedstawienie kobiet jako wojowników, zrobienie z nich silnych badassów, a jednocześnie tak zżytych ze sobą i gotowych oddać za siebie życie.. Moimi ulubionymi fragmentami książki były opisy ich walki i strategii. To jest chyba pierwsza książka, ze wszystkich, które czytałam, gdzie nie było cukierkowych i pozornie delikatnych zabójczyń, które z każdej walki wychodziły jak z salonu piękności. Ten realizm najbardziej mnie urzekł.
A "Pomnika cesarzowej Achai" nie lubię.

szaga

Ja Achają przez jakiś czas byłam zachwycona, ale potem entuzjazm ostygł i nigdy nie sięgnęłam po "Pomnik...". Poza tym patrząc z perspektywy lat - bo trochę już czasu minęło od przeczytania trylogii - odnoszę wrażenie, że seria jest nierówna, ma często mnóstwo dłużyzn a w jej końcówce Ziemiański stracił wenę i mocno przyspieszył. Jak dla mnie zbyt mocno Sad

Akurat wulgaryzmy mi zupełnie nie przeszkadzały, wręcz typ opowieści wymagał takiego żołnierskiego, chamskiego języka.
Nie znam "Pomnika..", więc trudno mi go ocenić, ale cały czas w głowie kołata mi myśl, że na fali sukcesu autor "pociągnął" temat, żeby więcej zarobić. Może się mylę, ale nie bardzo widzę sens wydania kolejnych - gruuuubych - tomów. Może kiedyś dam szansę "Pomnikowi Cesarzowej ..", ale na pewno nie w najbliższym czasie. I na pewno wcześniej musiałabym odświeżyć sobie samą "Achaję", a na dzień dzisiejszy to przerasta moje siły Wink

anna

Fakt, wulgaryzmy były słusznie użyte, akcja książki tego wymagała ... niemniej było ich za dużo, tak całkiem subiektywnie, aż mi grzechotały w mózgu.
"Pomnika ..." jeszcze nie czytałam, kiedyś może się wezmę. Nie teraz raczej ponieważ musiałabym sobie przypomnieć Achaję a na razie nie czuję się na siłach ponownie przejść przez te wszystkie nieszczęścia i kataklizmy życiowe, które spotkały bohaterkę.
"Małżowinek", który przeczytał "Pomnik...", był zachwycony ... Wink

...
"Achają " takoż.

Don MoS

Pomnik i sama Achają to dwie zupełnie inne historie, między nimi mamy 1000 lat różnicy.
Na początku trudno się przestawić na świat z Pomnika po Achaji, ale czym dalej tym doceniamy tą zmianę(w końcu jakaś różnorodność).
A samą Achaję to z parę razy tylko wspominają w Pomniku, oczywiście dopiero na 3 tomie jestem(wtedy tyle tylko było dostępnych) a jak wyszedł 4 i później 5 to jakoś inne ksiązki były... co nie znaczy że seria jest bee.

Dla mnie uniwersum Achaji jest jednym z ulubionych, 2 ostatnie tomy czekają na swoją kolej :>

szaga

Może się faktycznie kiedyś wezmę za Pomnik. Zresztą ostatnio trzymam się męskich pisarzy, bo mnie panie znużyły swoją przewidywalnością, schematycznością, infantylnymi postaciami itp.

Jaenelle

Ja Pomnik przerwałam pod koniec pierwszej części. Książka mnie znudziła. Akcja rozgrywa się mozolnie. Również pomysł z głosem w głowie głównej bohaterki i sugerowanie, że nagle stanie się świetnym żołnierzem, był dla mnie przesadą.
Znając swoją miłość do Achai, liczyłam, że to będzie jakaś kontynuacja jej historii. Tak jak Szaga, mam wrażenie, że książka została napisana na sukcesie poprzedniej serii. Nawet tytuł zachęca do przeczytania, a potem taki zawód..

Gość

Znam masę osób, które zachowują się, jakby lubienie Achai było jakąś zbrodnią... a ja ją lubię. Tzn. pierwszy trzy tomy i to mimo pewnych niedociągnięć czy wypisywania wręcz bzdur (jazda na koniach w króciutkich spódniczkach i bez bielizny?!). Po prostu dobrze mi się to czytało i już. Szalenie podobał mi się też wątek Sirriusa i Zaana i ich wielkiego przekrętu. Natomiast kolejny cykl... Przeczytałam dwa tomy. Znudziłam się. Nic z nich nie pamiętam. Masa dłużyzn, masa bohaterów, za dużo kombinowania. Może wyrosłam, bo Achaję czytałam w liceum, ale mam wrażenie, że też Ziemiański znacznie obniżył poziom. Plus jednak w pierwszym cyklu dużo robiło przywiązanie do bohaterów - a do tych z drugiego cyklu jakoś się nie mogłam przekonać.

szaga

Dla mnie bardzo dużym plusem był fakt, że to mężczyzna napisał serię z kobietą w roli głównej. Dzięki temu bohaterka nie była przejaskrawiona, jak bardzo często - niestety - robią to pisarki. Często robię sobie maratony z bardziej męską literaturą, jako odskocznię Smile

Mężczyźni zdecydowanie potrafią stworzyć coś innego, ciekawego, a kobiety ? .... cóż.... poza nielicznymi wyjątkami, wszystko jest w jeden deseń. Oczywiście więcej jest tam wątków romantycznych, bo to w końcu kobieta pisze głównie dla kobiet Wink

Ale czasami mnie to tak męczy, że muszę sobie zrobić od nich przerwę.

Gość

Ha, a właśnie moim zdaniem bohaterka Ziemiańskiemu zupełnie nie wyszła. Z perspektywy czasu mam wrażenie, że była jego erotyczną fantazjąXD Powiedziałabym, że jeśli chcesz dobrze, wiarygodnie przedstawionej postaci kobiecej powinnaś spojrzeć na "Olga i osty", ale to jest realizm magiczny, nie paranormal i właśnie bohaterka jest tak prawdziwa, że nie każdemu może się spodobać. Ciekawa jest też Salka w "Nomen omen" Marty Kisiel (bardzo zabawna, lekka książka). Ale jednak u Ziemiańskiego postacie kobiece mnie nie kupiły... Wolałam Sirriusa i Zaana.