Keaton Kelly - Z ciemnością jej do twarzy

little_angel_

Nota wydawcy:

Mroczna i zmysłowa opowieść o potomkini Meduzy, pierwsza część cyklu "Bogowie i potwory".

Ari zawsze czuła się inna. Ma długie srebrzyste włosy, których nie da się ściąć ani zafarbować. Zielone, nienaturalnie przyciągające oczy. Niejasną przeszłość związaną z szaleństwem i samobójstwem matki. Jest wściekła, zbuntowana i za wszelką cenę chce dotrzeć do prawdy.

Próbując odkryć tajemnicę swojego pochodzenia, trafia do odmienionego, magicznego Nowego Orleanu, który po huraganie wykupiony został przez tajemnicze rodziny o potężnych wpływach. Miasto pełne jest dziwnych istot, wampirów, czarodziejów, hybryd... Na ich tle Ari wydaje się być zwykłą dziewczyną, a jednak to właśnie ona wzbudza największy lęk...

Prześladują ją zabójcy, wspiera przystojny i odważny pół-wampir Sebastian, a gdzieś na obrzeżach miasta i tajemnicy czai się złowroga bogini Atena, która zrobi wszystko, by ją dopaść.

"Z ciemnością jej do twarzy" łączy popularne wątki paranormalne z grecką mitologią, opowieścią o walce z przeznaczeniem. Niebezpieczeństwa, niezwykły klimat zrujnowanego miasta i porywająca historia miłosna sprawiają, że powieść czyta się jednym tchem.

Ostatnio na internecie widziałam wiele pozytywnych recencji tej książki. Jestem ciekawa czy któraś z was już ją przeczytała. Mam nadzieje, że podzielicie się wrażeniami Smile

Gość

Bardzo bym chciała ją przeczytać ,niestety nie ma ebooka.Wiele dobrych recenzji tej książki czytałam .

Gość

Elenaj, tutaj jest ebook [link widoczny dla zalogowanych] już chyba od miesiąca. Mi się ta książka ogromnie podobała. Przyznam, ze gdybym nie zobaczyła na empiku ponad 30 pozytywnych opinii, to chyba bym jej nie wzięła pod uwagę. Absolutnie wszystko mi się w niej podobało, nawet nie ma sensu wyszczególniać. Jest też romans i tutaj muszę powiedzieć, że podobało mi się jego przedstawienie. Nie ma tam, jak w innych książkach dla nastolatek, tej irytującej rzeczy, za jaką uważam wyznanie miłosne głównych bohaterów pod koniec książki, nastolatków, którzy nawet nie znają się zbyt długo. Według mnie jest tylko jeden minus: 2 książka będzie dopiero w lutym następnego roku Sad

Nie lubię aż tyle czekać. I podoba mi się okładka, dziewczyna wygląda jak główna bohaterka, chociaż często jest inaczej. W dodatku ta dziewczyna trochę przypomina mi siostry Olsen Smile

Gość

Przeczytałam i nawet mi się podobała, warto sięgnąć po nią :wink:

Gość

Ja mam trochę odmienne zdanie na temat tej książki, może dlatego że jestem już na nią za stara :wink:

Przeczytałam i mnie nie zachwyciła...
Lubie w książkach nawiązanie do mitologi ale Meduza?. Jakby było mało Atena to bogini wojny ale i mądrości (i tego drugiego mi zabrakło).
Obraz Ari (głównej bohaterki) jest trochę zbyt tragiczny? (sama nie wiem jak to nazwać) Biedna dziewczyna nie ma rodziców i bardzo marne perspektywy na przyszłość i wiele innych...Oczywiście jest też miłość czyli tajemniczy pół-wampir Sebastian (jego postać jakoś mnie irytowała)
Nie zapominam o miejscu akcji czyli Nowym Orleanie (raczej Nowym 2) bardzo przypadło mi do gustu (a zwłaszcza nawiązanie do klęsk żywiołowych i do magii tego miasta).
Jedna postać mnie zachwyciła i chyba dzięki niej przeczytałam tą książkę do końca jest Violet.
Przyznam książkę czyta się szybko, ale jak dla nie jest przeładowana wszystkiego jest trochę za dużo (wampiry, czarownice i wilkołaki, półbogowie, bogowie i przeróżne istoty...)

Gość

Podobało się nowatorskie podejście do wyświechtanego tematu jakim jest ta chmara wampirów, czarodziei/czarodziejek, czarowników/czarownic,bogów i półbogów, istot mitologicznych w ogóle.

Pomysł wykupienia przez "innych" Nowego 2 jest jest świetny - bo obok zwykłego świata naglę ujawnia się nadnaturalny i istnieją obok siebie, ani jak to bywa zazwyczaj jeden jest ukryty...

Sama historia Ari jest rozwojowa - wiec jeśli autorka nic nie zepsuje następny tom może być równie dobry.

anifares co do Ateny - wiesz jak się mówi starość nie radość, może jej się demencja już zaczęła Razz

a może po prostu bogowie wcale nie grzeszą cechami, które jej było nie było "starożytni" przypisywali - no wiesz "jestem bogiem musicie mnie czcić" a nie oceniać Razz

W końcu co głupi ludzie mogą wiedzieć :wink:

little_angel_

Zachęcona waszymi pozytywnymi opiniami na jej temat w końcu po nią sięgnęłam. Zaczęłam czytac dopiero wczoraj przed snem i sama nie wiem kiedy dotarłam do 70 strony. Tak więc jak widać książkę czyta się bardzo szybo (jednak niestety ma tylko 250 stron). Jak narazie nie mogę wiele na jej temat powiedzieć, ale z pewnością książka ma potencjał (mam nadzieję, że autorka go wykorzysta). Ari już od początku zyskała moją sympatię, w przeciwieństwie do większości młodych bohaterek występujących w książkach nie jest jojczącą sierotką bojącą się własnego cienia i mającą straszne kompleksy na temat wyglądu. Mam nadzieje, że im dalej tym będzie lepiej.

Zapewne przeczytam przez weekend i wtedy będę mogła powiedzieć coś więcej Smile

Liczę, na to, że się nie zawiodę.

little_angel_

Przez weekend udało mi się ukończyć "Z ciemnościa jej do twarzy" i muszę przyznać, że książka mi się podobała, mimo, że czytałam już lepsze. Jak na mój gust stanowczo za krótka (jedyne 250 stron), autorka mogła ją trochę rozbudować. Jednak jak na rynku Polskim pojawi się kolejna część z chęcią ją przeczytam Smile

madzikk86

Hmm... Ja czytałam ale specjalnie mnie nie zachwyciła. Nie była zła ale czegoś mi w niej brakowało. Ale czytałam dużo gorsze więc tę mogę polecić, tak w sam raz na jeden raz Smile

Gość

Przeczytałam i nawet mi się podobała. Autorka nie zastosowała kolejnego nudnego schematu, podobała mi się zarówno akcja jak i nawiązania do mitologii, choć sama Atena, bardziej kojarzyła mi się z boginią mądrości niż wojny. Zirytował mnie lekko fakt, uczucie między Sebastianem i Ari, pojawiło się tak szybko, ale ogólnie nie znalazłam w książce zbyt wiele wad. Bohaterowie byli w porządku, szczególnie zaintrygowała mnie mała Violet. Pewnie sięgne po kontynuacje jak wyjdzie.

Gość

Pierwsza rzecz, jaka przyszła mi do głowy po przeczytaniu tej książki, to było, kto u diabła umieścił informację o pochodzeniu Ari na okładce, skoro ona sama dowiaduje się o tym w dość odległym czasie!? Ekhm. Na końcu książki. No genialnie po prostu.

Czytałam opinie odnośnie połączenia wielu rodzajów kultur, może rzeczywiście było tego aż za dużo, ale z drugiej strony postanowiłam myśleć o Nowym 2, jak o takim prawdziwym schronieniu dla każdego i nawet najróżniejszego "dziwadła". Jedne kultury są starsze, wręcz prymitywne, inne młodsze i wiemy o nich więcej, w sumie to nie jest aż taki wielki minus, żeby istniały obok siebie i jakoś ze sobą funkcjonowały.

Wątek miłosny ujdzie, może nie powala, ale nie przysłaniał sobą całej fabuły i akcji, dlatego też jak dla mnie wyszedł na plus. Nie było przesadnej ckliwości, górnolotnych gadek i przysięgi na wieczność albo i dłużej - bardzo się chwali, bardzo. Po prostu poszła iskra i jak to zwykle bywa nie chciała już zgasnąć ;-)

Mam wielką słabość do Violet. Te jej maski, Pascal, aura tajemniczości, osamotnienia, a jednocześnie wielkiej odwagi i potrzeby odnalezienia oparcia w innej istocie, choć trochę podobnej do niej - to wszystko mnie po prostu urzekło.

Kolejna rzecz, która mnie oczarowała to sama koncepcja Nowego 2. Strasznie podobało mi się to zapomniane przez Boga i większość zwykłych ludzi miejsce. No chyba, że chce się o nim nakręcić jakąś sensację. Te zniszczone budynki, do których natura zaczęła powoli rościć sobie prawa, garstka ludzi, będąca właścicielami tych ziem i stanowiąca prawo oraz cała masa przeróżnych istot, uwielbiam takie klimaty. Trochę przypominało mi Rubieże z "Na Krawędzi" Andrews, chociaż tamten świat przywiązał mnie do siebie jeszcze bardziej. Doszło nawet do tego, że myślałam sobie, że jak dla mnie autorka może porzucić później Ari i opowiadać historie innych mieszkańców Nowego 2, oby tylko akcja toczyła się właśnie tam ;-)

Ogólnie polecam, bo jest to niewymagająca lektura, a jednak w jakiś sposób wyjątkowa, szczególnie w porównaniu do niektórych gniotów.

Gość

Podobała mi się ta książka, i czekam na kolejna cześć :-) Świetny pomysł z ta mitologia grecka i naprawdę ciekawi mi czy uda się jej pożyć dłużej, czy rzeczywiste zmieni się ta gorgonę,czy może jakoś uda się to odkręcić? Warto przeczytać.

Gość

W Polsce nie ma chyba co liczyć na drugi tom, bo Znak, który wydał tom pierwszy, poinformował, że w związku ze zmianą koncepcji profilu 'dziecięcego' serii kontynuował nie będzie.

Majster · Wysłany: Wto 7:36, 05 Mar 2013 Temat postu:

Gość · Wysłany: Wto 20:57, 05 Mar 2013 Temat postu:

Długo nie mogłam zebrać się, żeby przeczytać „Z ciemnością jej do twarzy”, której autorką jest tworząca pod pseudonimem Kelly Keaton, bo fantastyka to kompletnie nie moje klimaty. Nie kręcą mnie wampiry, wilkołaki, siły nadprzyrodzone ani tym bardziej pościgi, morderstwa i tym podobne zjawiska mrożące krew w żyłach. Nie, to zdecydowanie nie dla mnie, bo nie lubię się bać i basta! Okładka też nie jest tu zachęcająca, więc gdybym miała się nią kierować, to „Z ciemnością jej do twarzy” nie tknęłabym nawet małym palcem. No ale cóż, zobowiązałam się, że ją przeczytam, więc, jak na osobę obowiązkową przystało, zabrałam się do niej wreszcie któregoś dnia. I nawet nie żałuję, bo ta opowieść rzeczywiście wciąga niemal od pierwszej strony, pobudza ciekawość czytelnika, sprawia, że chce się wiedzieć, co będzie dalej. Muszę jednak przyznać, że kiedy zorientowałam się, że autorka zamierza włączyć w tę historię i wampiry, i czarownice, i jeszcze na dodatek bohaterów znanych z greckiej mitologii, to pomyślałam, że to się nie może udać.

Ale Kelly Keaton poradziła sobie z tym całkiem nieźle, łącząc te, z pozoru nie pasujące do siebie, elementy układanki w spójną całość i, na dodatek, sprawiła, że jej powieść czyta się płynnie i z przyjemnością.

Akcja toczy się w roku 2026 na terenie dawnego Nowego Orleanu. Główna bohaterka to siedemnastoletnia Aristanae Selkirk szukająca informacji o matce, która porzuciła ją, gdy Ari miała zaledwie cztery lata. Poszukiwania rozpoczyna w szpitalu psychiatrycznym, bo wie, że tam przez jakiś czas jej matka przebywała. Bardzo szybko dowiaduje się, że matka popełniła samobójstwo, a kiedy odbiera szkatułkę z rzeczami, jakie po niej pozostały, znajduje w niej list, a w nim przestrogę, by uciekała z tego miejsca jak najdalej. Ale, jak nie trudno się domyśleć, Aristanae udaje się do Nowego Orleanu, czy raczej do Nowego 2 – miasta powstałego na przestrzeni trzynastu lat po tragicznej w skutkach fali huraganów. Rządzi nim dziewięć rodzin, które zdecydowały się odbudować miasto po kataklizmie – jak się okazuje, rodziny te składają się z różnych kreatur w stylu wampirów, wiedźm, a nawet greckich bogów i półbogów. To właśnie tutaj bohaterka zaczyna odkrywać, kim tak naprawdę jest i dlaczego w liście matka radziła jej uciekać stąd jak najdalej.

Ari to dziewczyna dość oryginalna i to zarówno pod względem wyglądu, jak i charakteru. Jej intensywnie zielone oczy, srebrzyste włosy, których nie można ściąć ani pofarbować oraz tatuaż pod okiem w kształcie półksiężyca zdecydowanie wyróżniają ją spośród innych. Jest niezwykle odważna, można by rzec, że odważniejsza niż nie jeden mężczyzna, uparta, uwielbia postawić na swoim i może właśnie dlatego stawia przed sobą nie lada zadanie, by uwolnić siebie i przyszłe pokolenia od tajemniczej klątwy, która sprawia, że wszystkie kobiety w jej rodzinie umierają przed ukończeniem dwudziestego pierwszego roku życia, pozostawiając po sobie jedynie małą córeczkę, czyli kolejne ogniwo mające dopełnić przerażającą klątwę. Ogółem rzecz biorąc – niezłe ziółko z tej Aristanae! ...

Dalszy ciąg recenzji na blogu: [link widoczny dla zalogowanych]