Terry Pratchett

madlen

mój ukochany Kosiarz, czyli Śmierć w poświęconej jemu książce.
jeśli ktoś nie czytał to gorąco polecam

"Śmierć zaginął, zapewne już... gdzieś odszedł. A to prowadzi do chaosu, jaki pojawia się zawsze, kiedy ulega załamaniu ważny społecznie sektor usług. Pan Reg Shoe, aktywista Martwych Praw – Połączmy swe siły, bo inaczej leżymy – nagle ma więcej pracy, niż mógłby sobie wymarzyć. A niedawno zmarły mag Windle Poons budzi się w trumnie i odkrywa, że powrócił na świat jako zwłoki. Ale to właśnie Windle i członkowie niezbyt przerażającej grupy nieumarłych z Ankh-Morpork muszą uratować świat dla żyjących.

Tymczasem daleko od miasta, na małej farmie, pewien mroczny przybysz okazuje się znakomitym kosiarzem. Plon czeka na żniwa... A poza tym czeka go całkiem inna walka..."

Gość

Za Pratchettem dopisuje się obiema rączkami Smile

Moja ulubiona to Wyprawa czarownic:) kocham tego kota szczególnie po tym jak zjadł wampira :p pałkałam nad tym ze śmiechu chyba z 5 minut:)

Gość

Też się podpiszę pod Pratchettem. Absolutnie uwielbiam, kocham, wielbię jego poczucie humoru! Very Happy

Jest tak cudownie absurdalny, że chyba nie da się go nie lubić. Osobiście najbardziej lubię części ze śmiercią i Strażą Miejską (kapral Nobby, naturalnie), ale pozostałe też są świetne. Smile

Gość

jako pierwszą książkę Pratchetta przeczytałam >Dobry omen<, którą napisał wspólnie z Neilem Gaimanem. i jak do tej pory kolejne książki tego autora - choć są bardzo dobre - nie przebiła przygód Crowleya i Azirafala

Gość

Terry Pratchett ten autor nie jest mi obcy :wink:

choć muszę przyznać że miałam odczynienia ze Światem Dysku ale z książkami dla młodszych czytelników Razz

(czytałam je mojej chrześnicy) i muszę się przyznać że bardzo je polubiłam, a zwłaszcza poświęcone Akwili Dokuczliwej (Wolni Ciutludzie i Kapelusz pełen nieba )
Fik Mik Figle są cudowne! Twisted Evil

Polecam młodszym czytelnikom Very Happy

Gość

wymaga sporej wiedzy z wielu dziedzin żeby w pełni zrozumieć jego poczucie humoru. Zakochałam sie w nim po przeczytaniu zdania - <> brzmiało tak: po śmierci idziemy tam gdzie wierzymy że pójdziemy. Więc każdego kapłana który mówi o piekle powinno się zastrzelić z odległości jego głosu.

madzikk86

Gość

Kocham Pratchetta - za poczucie humoru oczywiście. Absurdalne, ironiczne i nieco pokrętne. I za bystre obserwacje naszego całkiem realnego świata, do którego nawiązuje nonstopicznie w swoich książkach.
Cykl ze o Straży Miejskiej jest moim ulubionym, a kapitan Marchewa podbił moje serce w jednej chwili. Dlatego też uwielbiam "Piątego Elefanta", gdzie poczciwy Marchewa pokazuje wreszcie pazurki i jest tak męski, że moim zdaniem nie dorasta mu do pięt połowa bohaterów "gorących romansów".
Poza tym pasjami wielbię Lorda Vetinariego i wciąż mi go mało, więc liczę, że wkrótce dostanie własną książkę. Ubóstwiam Vimesa za jego cyniczne spojrzenie na świat i wszystko, co wiąże się z jego "diukowatością". A Śmierć nigdy nie przestanie mnie rozczulać w swoich próbach zrozumienia ludzi.
Świetnie bawiłam się przy "Carpe Jugulum" - takich wampirów jak u Pratchetta nie uświadczysz nigdzie indziej. Zapadła mi też w pamięć książka "Panowie i Damy", a elfy tam przedstawione są chyba jednymi z najbardziej przerażających postaci z jakimi się spotkałam - takie były amoralne i kompletnie nieludzkie. Natomiast czytając "Prawdę" miałam wrażenie, że gdyby wymienić dekoracje mogłaby to być historia rozgrywająca się w naszym świecie - i oczywiście byłam zachwycona.

Nie przeczytałam jeszcze wszystkich książek Pratchetta. Ale jestem na dobrej drodze.

daria

Nie wiem co mnie odstrasza od tego autora? Może ilość tomów o Świecie Dysku? Zawsze jak jestem w bibliotece zracam na niego uwagę, ale w końcu biorę cos innego.
Trzeba czytać po kolei?

Gość

daria

Czy mogę prosić o takie poradnik dla idiotów :-P które konkretne tytuły mam najpierw przeczytać? Tak żeby zachować jakiś schemat, np ze względu na najlepszego bohatera.

Edit

Znalazłam coś takiego. Czytam najpierw o Śmierci

[link widoczny dla zalogowanych]

daria

"Mort" przeczytany

Zawsze spotykałam się z bardzo pozytywnymi opiniami o twórczości pana Pratchetta. I owszem, mogę potwierdzić lekkość pisania i poczucie humoru, ale ogólnie nie tego się spodziewałam. Sądziłam, że dostanę kawał porządnej fantastyki, a zamiast tego otrzymałam bajkę, opowiastkę dla nastolatków. To nie to, co mój tygrysek lubi najbardziej. Podziękuję i zostawię Świat Dysku dla właściwszych czyteników, a ja skieruję się ku innym pozycjom, bardziej poważnym.