Martyna Raduchowska - Szamanka od umarlaków

Gość

Medium ma w życiu przerąbane. Medium, które nie chce być medium, ma przerąbane w dwójnasób. Medium bez powołania, za to z awersją do duchów, ma przerąbane wzdłuż, wszerz i naokoło. Ida Brzezińska świetnie wie, czego chce: normalnego życia. I gdyby to od niej zależało, w jej rodzinie na pewno nie byłoby ojca maga, matki czarownicy, babki jasnowidzki ani ciotki medium. Ani bez mała dwudziestu pokoleń podobnych wariatów. Tymczasem jednak – o, zgrozo - są. A geny sumiennie robią swoje, obdarzając Idę równie nadprzyrodzonym co niepożądanym szóstym zmysłem. Do tego jeszcze wredny, podły Pech o sadystycznych skłonnościach z upodobaniem krzyżuje jej plany, wpycha w szpony apodyktycznej ciotki, nęka stałą obecnością umarłych i wplątuje w aferę, od której na kilometry czuć pieprzem i imbirem – zapachem czarnej magii. Postawmy sprawę jasno - Ida nie ma Pecha. To Pech ma Idę. "

Książkę przeczytałam z polecenia i jestem zachwycona.
perypetie dziewiętnastoletniej studentki psychologi,która walczy ze swoim wrodzonym darem widzenia umarłych.
Kiedy zaczęłam czytać nie potrafiłam się oderwać,akcja toczy się błyskawicznie,styl pisarki fantastyczny ,czyta się rewelacyjnie,dawno się tak nie ubawiłam przy książce,momentami po prostu ryczałam ze śmiechu.Po prostu polecam wam gorąco ,idealna lektura na wakacje.

Gość

Końcówka książki sugeruje, że będzie ciąg dalszy. Nie wiem jak wy, ale ja nie mogę się już doczekać Smile

Gość

Też ją czytałam, bardzo mi się podobała, ciągle zaskakuje mnie polska literatura. Nie spodziewałam się, że mi się spodoba. Była naprawdę zabawna, uwielbiam Gryzaka, to taki śmieszny koszmarek Smile

Już się nie mogę doczekać kolejnej książki, a druga musi być. Zainteresowała mnie historia tej bohaterki i z niecierpliwościa będę ją śledziła. tylko czekać na drugą część, niestety raczej szybko nie wyjdzie.

madzikk86

Mnie również książka przypadła do gustu. Dawno się tak nie uśmiałam, jak nad nią. Gorąco liczę, że będzie ciąg dalszy, bo nasze medium potrafi wpadać w zabawne sytuacje!!! Coraz bardziej przekonuję się do polskich autorów. Właśnie dzięki takim książkom. Polecam serdecznie Smile

Gość

Ja też zauważyłam że ostatnio mamy wysyp w Polsce , młodych ,zdolnych pisarek.Siedzą sobie gdzieś tam cichutko i w wolnych chwilach , bez rozgłosu piszą fajną książkę , ku naszej ogólnej radości.

Gość

O to dziewczyny jestem bardzo miło zaskoczona waszymi wypowiedziami na temat Szamanki. Książke tą zarzuciłam po kilku pierwszych stronach :wink:

Może dlatego, że dość prozaicznie i swojko zawiązywana była akcja :wink:

W momencie, gdy doczytałam, że nasza bohaterka starając się odseparować od magicznej rodziny i być jak najbardziej przeciętną i nie odbiegajacą od norm dziewczyną i że wybiera sie do Wrocławia na studia na UWr. A więc przy moim nastawieniu do odkrywania w książkach tajemnicy i magii, ta informacja zupełnie ostudziła mój wcześniejszy zapał czytelniczy :wink:

Bo to moje miasto i moja uczelnia i jakoś nie wyobrażałam sobie jakiegokolwiek paranormalu w scenerii, która jest mi doskonale znana :wink:

Ale po przeczytaniu tylu entuzjastycznych wypowiedzi, może jednak sie skuszę i dokończę książkę :wink:

madzikk86

Safina

Książkę przeczytałam po dość długich męczarniach. Nie wiem co powiedzieć... Ta książka była... Inna. Pierwsze rozdziały nie chciały przejść mi przez mózg, nie wiem czemu. Może byłam nastawiona na coś innego? W końcu wczoraj zabrałam się i na dobranoc przeczytałam 70 stron, a dzisiaj dokończyłam. Szło gładko, czekałam tylko kiedy będę mogła w spokoju poczytać "Szamankę". Mi, szczerze powiedziawszy, do gustu przypadła postać Idy. Może dlatego, że też jestem taką trochę "czarną owcą" - ni w pięć ni w dziesięć. Styl pisarki bardzo przypadł mi do gustu, jest taki niewymuszony i naturalny, jakby pisała pod nagłym przypływem weny, a nie analizując każdy dialog. Humor też mi się podobał, chociaż nie śmiałam się w głos, to uśmiechałam się tam pod nosem. Very Happy

Co więcej... A tak! Kontynuacja. Weszłam dzisiaj na Facebooka Martyny i podjrzałam tam jej zapewnienia, że stara się jak może, aby druga część powstała jak najszybciej. Smile

I to mnie cieszy!

Gość

Znalazłam informację, że 17.01.2014 r. wydana będzie 2 część pt. "Demon luster".

Jak pech to pech, w takich stanach nawet niebyt wyciąga ramiona.
Ida jest szamanką od umarlaków, a więc kimś pomiędzy medium a banshee. Nie ma wpływu na to, czyj zgon przepowie, ale z chwilą, w której doznaje wizji, staje się odpowiedzialna za duszę przyszłego zmarłego. Ma obowiązek ją chronić i zadbać, by bezpiecznie trafiła w zaświaty.
W ciągu ostatniego roku nad wyraz często przekonywała się, jak kłopotliwe jest posiadanie szóstego zmysłu.
Teraz pora zmierzyć się z Kusicielem, znanym jako Demon Luster.
Cała ta historia przepojona jest lekko ironicznym humorem, dialogi są żywe, narracja wartka i prowadzona barwnym językiem. Lekka i przyjemna, wciąga jak odkurzacz.
Ewa Białołęcka

Już się nie mogę doczekać. Pierwsza część bardzo mi się spodobała choć początkowo myślałam, że jednak jej nie skończę.

Safina

Jakoś w październiku miałam okazję zamienić z Martyną kilka słów, a na dodatek dostałam dedykację na swojej Szamance. Smile

Dostałam również książkę "Antologia opowiadań o Opolu", w której zarówno Martyna, jak i Aneta Jadowska oraz Jakub Ćwiek mieli swój udział. Bardzo ją polecam, bo jest świetna.

A tu okładka Demona luster:

Fabryka to ma jednak świetnych rysowników. Smile

Gość

Przeczytałam Demona, nie wszystko mi się podobało ale nie chcę spoilerować Smile

Niemniej jednak przeczytałam z zapartym tchem od deski do deski.

Gość

Nie wiem czemu, ale kiedy 2 lata temu ukazała się Szamanka odniosłam wrażenie, że to taka sobie książka. Zupełnie przeciętna. Kiedy zaś zrobiło się głośno o Demonie Luster postanowiłam nadrobić zaległości. Jakież było moje zdumienie kiedy od pierwszych stron okazało się, że książka napisana jest wspaniałym językiem, z dużą dawką humory trafiającego w mój gust. Sama Ida również mi się spodobała. Chyba dzięki dystansowi do własnej postaci i czającemu się Pechowi. Nie można też zapomnieć o tym, że umiejętność medium od razu nasuwa skojarzenia z filmem "Szósty zmysł", co potwierdza pod koniec książki nadkomisarz Adam Poniedziałek. Mr. Green

Ida ujęła mnie tym iż nie jest żadnym herosem, a zwykłą dziewczyną z pewnym darem, którego do końca nie akceptuje. Za to ma Gryzaka. Jest słodki. Chwała autorce, że powołała go do życia. Fabuła również mi się podobała. Kocówka była zaskoczeniem (kto kogo wykończył). Najlepsze jednak w Szamane były dialogi z udziałem Tekli. Mówienie do Idy w trzeciej osobie nadawało książce specyficzny klimat. Trudno to opisać. Co innego gdyby Tekla strofowała Idę w pierwszej osobie. Byłoby to naturalne, a tak... tworzyła się między nimi specyficzna więź. Książka nie jest jakimś tam arcydziełem, po przeczytaniu którego zapiera dech i krzyczy się łał, ale pozostawia po sobie lekki smaczek swojskości i naturalności. Nic nie wydawało się sztuczne i przesadzone. Tak jakby ten magiczny świat był tuż tuz za oknem, a ja nic o nim nie wiedziałam. Raduchowska otworzyła okno i mogłam tam zajrzeć. Nie pokazała mi całego świata, który mógłby przytłoczyć mnogością detali, lecz jedynie mały wycinek. Nie krzyczę łał, ale chcę więcej.

Dobrze, że nie muszę czekać na Demona Luster, bo już jest.

Gość

Książki nie zmęczyłam- w połowie dałam sobie z nią spokój. A wierzcie mi nie często to się zdarza.Za drugi tom podziękuje...

Gość

Już tyle raz przekonałam się, że grunt to nastawienie. Jak pisałam wcześniej, Szamanka to książka napisana wspaniałym językiem, z dużą dawką humory trafiającego w mój gust i wcale nie gorsza od Demona. Przedtem, widziałam jedynie duże podobieństwo do "Szóstego zmysłu". To i słowo szamanka tak zaćmiły mój umysł, że nie dostrzegłam oczywistej oczywistości. Dopiero gdy w Demonie padły słowa Ponury Żniwiarz, olśniło mnie. Potem kiedy Ida odwiedziła z Rudą kostnicę, żeby przejrzeć wspomnienia denata nasunęły mi się skojarzenia z Grobową Wiedźmą. Wtedy dopiero dostrzegłam rozmach pomysłu, jego korzenie. Jak głupi tytuł może zwieść i zaszufladkować. Cieszę się, że udało mi się spojrzeć na dylogię z szerszej perspektywy, a to podnosi jej wartość w moich oczach. Nie jest już tylko literaturą rozrywkową, ale ma mocne korzenie we współczesnej urban fantasy. Wspaniale wpisuje się w określenie z "Chodząc nędznymi ulicami", że uf to bękart horroru i opowiadania detektywistycznego, i to nie byle jakiego.
Jedyne do czego można się przyczepić to do motywu, którym kierował się psychiatra. Jego motyw powinien być bardziej psycho i bardziej egoistyczny, wynikający tylko i wyłącznie ze spaczonej psychy psychiatry. Jego dom świadczył o tym, ale nie jego słowa.
Spoiler:

Powinien przebić Kusiciela, który okazał się tylko pogrążonym w rozpaczy facetem. Np. być w chory sposób zakochany w żonie klienta i to mógłby być motyw, aby tak pokierować Kusicielem żeby zrobił to co zrobił. Maniakalna miłość, obsesja.

Gość

zastanawiam się co mi w niej nie pasuje, zabierałam się do niej już dwa razy ale trocho jak do jeża, pochłonęłam pierwsze kilkadziesiąt stron i koniec jakaś blokada myślę czy się nie przemóc bo może dalej będzie ok ale...