Jarosław Grzędowicz

daria

Popiół i kurz. Opowieść ze świata Pomiędzy.

[link widoczny dla zalogowanych]

Nie wiadomo, czy istnieją niebiosa. Nie wiadomo też, czy istnieje piekło. Jedyne, co jest pewne, to popiół i kurz zalegające piętro wyżej, niebo w upiornie czerwonym kolorze, z przewalającymi się po nim żółtymi i niebieskimi fraktalami.
Tu każdy przedmiot, myśl, uczucie mają swoje Ka – odbicie świata materialnego. Tu pełzają myślokształty, zbierają się skeksy – demony nagłej śmierci, tu przenika zło chcące pożreć, zawładnąć twoją duszą.
Tu wędrujesz ty, gdy nie zdajesz sobie sprawy, że właśnie umarłeś.
Witaj w świecie Pomiędzy!
W najnowszej powieści Jarosław Grzędowicz przenosi nas do krainy Półsnu, znanej z opowiadania “Obol dla Lilith”. Do świata Pomiędzy i pod cierniowy krzyż, na którym wisi rozpięty mnich. Mnich, który poznał tajemnicę tego świata i musiał umrzeć dla niej, pozostawiając swojemu przyjacielowi swoisty testament: sięgaj głęboko i znajduj odpowiedzi.
Zatem przyjaciel zabiera swój obrzyn, dosiada motor BMW i wraca na ulice, na których przetaczają się tylko popiół i kurz.

daria

Pan Lodowego Ogrodu, t.1

[link widoczny dla zalogowanych]

Planeta powitała go mgłą i śmiercią. Dalej jest tylko gorzej…
Vuko Drakkainen ląduje samotnie na odległej, zamieszkanej przez człekopodobną cywilizację planecie Midgaard. Musi odnaleźć wysłaną tu wcześniej ziemską ekipę badawczą, pod żadnym pozorem nie ingerując w rozwój nieznanej kultury. Trafia na zły czas. Trwa wojna bogów. Giną śmiertelnicy. Być może zmuszony będzie złamać drugą regułę misji.

Mnożąc realizm przez fantastykę, Grzędowicz osiąga efekt jeszcze większego autentyzmu: elementy fantastyczne nie niwelują ale wzmacniają, powiększają cechy charakterystyczne – niczym soczewki w mikroskopie.
Jacek Dukaj, Nowa Fantastyka

Tom I, który jednego roku zdobył wszystkie najważniejsze w polskiej fantastyce laury: Nagrodę im. Janusza A. Zajdla, Śląkfę, Sfinksa i Nautilusa.

Pan Lodowego Ogrodu, t.2

[link widoczny dla zalogowanych]

Ten ogród - w najlepszym stylu Grzędowiczowskim – obrósł ciekawością dalszych dziejów Vuko Drakkainena i następcy Tygrysiego Tronu. Także zaginionych Ziemian i mieszkańców planety Midgaard, gdzie to nas, ludzi, postrzega się jako istoty o rybich oczach. Gdzie trwa wojna bogów, a samozwańczy demiurgowie hodują okrucieństwo kwitnące w mroku zła. Gdzie więdną najnowsze ziemskie technologie, a człowiek stawić musi czoła... No właśnie... Bierzcie wolne. Kto czytał tom pierwszy wie, że nie spocznie, póki nie skończy. Kto nie czytał, powiększy grono ogrodników.

Pan Lodowego Ogrodu, t.3

[link widoczny dla zalogowanych]

PAN Z WAMI. Jako i ogród jego. Wstąpiwszy, porzućcie nadzieję. Oślepną monitory, umilkną telefony. Tu włada magia.
WŁADZA…Wystarczyło zaledwie czworo obdarzonych jej pełnią Ziemian, by z planety Midgaard uczynić prawdziwe piekło.
VUKO DRAKKAINEN... Podąża śladami ich przerażającego szaleństwa. Z misją: Zlikwidować! Wsadzić do promu i odesłać na Ziemię, albo zabić. I pogrzebać na bagnach. Problem w tym, że oni stali się… Bogami.
FILAR, cesarski syn, w krótkim życiu zaznał już losu władcy i wygnańca, wodza i niewolnika. Podąża ku przeznaczeniu, szukając ratunku dla swego skazanego na zagładę świata. Podobnie jak Vuko, i jego próbowano już zabić na najprzeróżniejsze sposoby.
Wsiadasz? Lodowy drakkar topnieje…

Powieść uhonorowana SFINKSEM i NAUTILUSEM

daria

Przygodę z tym pisarzem rozpoczęłam od "Popiół i kurz" i wciągnęło mnie niesamowicie.
Główny bohater to Charon – przynajmniej tak go nazywają w Pomiędzy. Nawiedzony etnolog, wyleczony schizofrenik. Jednak jego niezwykłość polega na tym, że…widzi demony. Na dodatek posiada umiejętność przedostawania się do zaświatów. Nie do nieba czy piekła, ale czegoś w rodzaju przedsionka, gdzie błąkają się zagubione dusze. Zadaniem Charona jest pomóc im przejść tam, gdzie powinny się znaleźć. W zamian za to, jak mityczny Charon, musi dostać obola. To może być cokolwiek – złota obrączka, 50 groszy, obligacje – byleby tylko istniało w realnym świecie.
Świat Pomiędzy to świat, w którym jedni wiedzą, że umarli, a inni udają, że jeszcze żyją, prowadząc widmowe hotele, posługując się walutą z zeschłych liści i korka, a jeszcze inni walczą. Walczą z tymi, którzy pojawiają się zawsze, chcąc wprowadzać porządek terrorem, bronią i przesłuchaniami.

Zaraz po tym sięgnęłam po Pan Lodowego Ogronu t1.
Dwie opowieści w jednej książce sprawiają, że czytelnikiem szargają sprzeczne emocje i nie może się zdecydować, którą historię woli czytać.
Nie da się jednak ukryć, że sarkastyczny Vuko Drakkainen jest ciekawszym bohaterem niż następca Tygrysiego Tronu, chociaż życie tego drugiego bardziej legnie w gruzach.
Naprawdę warto się zagłębić w ten świat.

Za dwa kolejne tomy na pewno niedługo się zabiorę.

Majster

Zacznę od największej wady: strasznie długie odstępy czasowe pomiędzy kolejnymi częściami. Po za tym mogę wyrażać się tylko w samych superlatywach, moim zdaniem to jedna z lepszych fantasy jakie czytałem, fajnie, że takie książki powstają w Polsce.

Gość

Również PLO bardzo mi się podobało i strasznie się ciesze, że już w 2012r. wyjdzie kolejna część (nareszcie Razz

). Ponadto przewidziane jest wydanie czwórki w starej szacie graficznej jaki i wznowienie wszystkich części w nowej. Czekam z wytęsknieniem na zakup całości.

maedleyn

Pierwszy tom Pana Lodowego Ogrodu był dla mnie objawieniem, które zostało wchłonięte a jego miejsce zastąpiła złość, że nie ma jeszcze drugiej części. I tak samo było z częścią drugą i trzecią a teraz czwarta część stoi na półce a ja jej nie skończyłam jeszcze. Mad

A od roku już prawie "grzeje" miejsce. Wezmę czasem ją do ręki i przeczytam ze trzy kartki i odkładam. I to nie to, ze nie jest ciekawa, ale nie mam na nią chęci. ;/

Gość

Mimo waszych pozytywnych opinii raczej wątpię żebym się do tej serii zabrała. Mam uraz, przynajmniej do trzech polskich pisarzy fantasy przez moją koleżankę. Troszkę mi szkoda ale myślę, że wolę omijać Grzędowicza z daleka.

madziorek1617

Jeśli macie ochotę na coś nowego, oryginalnego. Zmęczyłyście się typowym paranormal romance. Chcecie wciągającej przygody i innego świata to polecam Pana Lodowego Ogrodu Smile

Jest to wciągająca, trochę niestandardowa opowieść. Momentami ciężka, nie powiem że nie. Ale są to porządne tomiska więc możecie rozłożyć sobie przyjemność. Ja zawsze nie mogłam się doczekać, aż w historii znów pojawi się Vuko Razz

Uwielbiam Go! Ostatni tom chyba najlepszy chociaż kończący historię Smile

Safina · Wysłany: Pią 1:12, 27 Mar 2020 Temat postu:

Od lat słyszę same pozytywne opinie na temat Pana Lodowego Ogrodu. Więc jak mi w końcu wpadł w ręce w zeszłe wakacje, to się rzuciłam. Jestem aktualnie na tomie 4 i każdy jeden został przeze mnie okupiony praktycznie załamaniem nerwowym. Nie wiem czemu, ale czyta mi się to strasznie, 3/4 każdego tomu mnie nudzi, a dopiero na końcówce da się złapać jakieś flow. Vukko to jeden z tych bohaterów, których nie cierpię - każdemu się wydaje, że takiego lubi, ale tylko na papierze, bo jakby się z takim upierdliwym troglodytą spotkać w realu, to tylko prać po mordzie. Ni to zabawne, ni inteligentne. W pierwszej części ciekawie czytało mi się wątek następcy tronu, a od Vukko dostawałam dreszczy. Teraz, przy tomie czwartym, dostaję drgawek jak tylko widzę tę książkę na półce, bo wiem, że muszę do niej w końcu wrócić i dokończyć.
Ja chyba autentycznie nie rozumiem jak można tak chwalić takie wypociny - przez połowę czasu wydaje mi się, że pan Grzędowicz nie wiedział jak to pociągnąć, więc wciskał pseudointeligentne przemyślenia Vukko, żeby nadrobić stron.
Mam nadzieję, że chociaż opis bitwy na koniec będzie na poziomie.

EDIT: Przeczytałam 4 tom i jest to jedyny, który mi się podobał. Był na tyle dobry, że uratował całość. Chociaż oczywiście nie obyło się bez irytacji - czy tylko ja mam wrażenie, że te chłopy się boją happy endów? Mam na myśli oczywiście autorów, a szczególnie polskich. Oni się boją, że co, jak dadzą dobre zakończenie to ich nikt poważnie nie potraktuje, czy to ma być jakiś dowód bycia lepszymi? Rolling Eyes

Shinedown · Wysłany: Pią 20:32, 27 Mar 2020 Temat postu:

Też słyszałam mnóstwo zachwytów nad tą serią. Ale na razie jest mi z nią nie po drodze. Najgorzej właśnie jak autor rzuca takimi pierdołami.