Becca Fitzpatrick

Gość

Historia jest naiwna, owszem. Jednak potrafi uwieść.
Również przeszkadzało mi podobieństwo do Zmierzchu i to, że z każdą częścią z Patcha robiła się taka ciepła klucha, a nie facet. Nie rozumiem też, co ludzi tak fascynuje w Vee. Gdy byłam na dwóch spotkaniach warszawskich z autorką, to wiele osób ją pytało o Vee, zachwycało się nią i w ogóle, a ja się zastanawiałam, o co tyle krzyku. Miło sie czytało, autorka jest fantastyczną osobą, ale... No właśnie Wink

daria

Czytałam tylko Szeptem,ale tak ostatnio myślę czy by nie wziać się za kolejne tomy. Pewnie niedługo to zrobię.

Gość

Nie ma już gdzieś tego tematu? Bo mam wrażenie, że będę pisać o tej książce po raz kolejny Very Happy

Becca była w Warszawie? wow..
Vee nie zrobiła na mnie wrażenia.. można by powiedzieć, że w tym duecie uznałam ją za głupszą.. Razz

Przeczytałam dwie pierwsze książki.. pierwsza mi się bardzo podobała, Patch była bardziej... męski.. w pamięci utkwiła mi zwłaszcza scena w kuchni i scena przy bilardzie Wink

Jeżeli ktoś je kojarzy Very Happy

Nadal nie jestem przekonana do trzeciej książki... zabieram się za nią jak sójka za morze.. także.. cóż..Koleżanka mi mówiła, że jest fajna, ale koleżanka ma inny gust xD
Także, jeżeli sięgnę po trzecią książkę, to napiszę coś o mych przeżyciach Smile

Gość

Scena z bilardem była świetna Smile

A co do Patcha - trochę zbyt ciapowaty się robił z tomu na tom, ale w sumie to właśnie dla niego warto przeczytać trzeci tom.

madzikk86

Chyba muszę odświeżyć ten cykl ponieważ kiedyś czytałam pierwszą część i w zasadzie na tym stanęłam... trzeba uzupełnić lukę i nadrobić zaległości. Skoro warto... ;>

gunia3

Nie spodobała mi się ta seria. Przeczytałam wszystkie części. Zbyt dużo miałam skojarzeń, a w konsekwencji porównywania do Zmierzchu. Akcja co prawda dość szybka i wciągająca, ale....naiwna, zbyt prosta i jak dla mnie przewidywalna. Rozczarowałam się postacią Patcha. Zaznaczyłam sobie tą pozycję do jednorazowego przeczytania.

Scarlett13

Przeczytałam trzecią część i z tomu na tom jest coraz gorzej.

Fabuła kręci się wokół odzyskiwania przez Norę pamięci, czyli mamy powtórkę z tego, co już wiemy. Nie upośledziło to fabuły, bo bardziej się jej upośledzić nie da. Naprawdę chciałabym być bardziej konkretna, jednak, jeśli podam przykład to zaspojleruję. Akcji w tym tomie było mało. Powieść składała się z trzech elementów:

1.Nora przywraca sobie pamięć.
2. Opisy miłosnych uniesień.
3. Depresja, bo on mnie ignoruje, why???? Sad

Nora i Patch to jeden z najnudniejszych duetów, o jakim czytałam. Jednak, o ile Patch jest bezbarwny, to gorzej jest z Norą. Ona jest zwyczajnie głupia.

Język tekstu jest odrobinę lepszy w porównaniu z poprzednimi częściami. Wciąż nasączony patosem i prosty do bólu, a powieść wydaje się być pisana przez niewyżytą z burzą hormonalną, jednak niewątpliwie zaszedł postęp.

Gość

Jestem świeżo po lekturze pierwszej części - jeszcze nie wiem czy mi się podobała, ale na pewno czytała się lekko i szybko. Sporo się w tym wątku dowiedziałam o pozostałych częściach i na razie nie jestem zachwycona, ale nic to, na pewno przeczytam, mam w zwyczaju czytać całe serie nawet jeśli mnie trochę męczą.

Zacznę chyba od tego co mi się w "Szeptem" podoba - przede wszystkim anioły. Nie mam nic przeciwko wampirom czy wilkołakom, ale anioły wymiatają, zwłaszcza te niegrzeczne. Od chwili kiedy przeczytałam "Siewcę wiatru" wiedziałam, że moi ulubieni bohaterowie to zawsze już będą skrzydlate chłopaki i chyba dlatego polubiłam Patcha dużo bardziej niż Norę. Wybaczam mu nawet to, że chwilami myli mu się pewność siebie z przeświadczeniem, że jest 7 cudem świata. Podoba mi się to, że autorka uniknęła bolesnego powtarzania w co drugim zdaniu, że to cudne chłopie nie jest z tego świata, nie sprawiła że świeci w słońcu/ciemności, jego niezwykłość nie spływa na czytelnika z każdej strony książki. Urzekła mnie też doktor Green, anioł, psychopatka pierwszego sortu, i to jak przezabawnie dała ciała z całym tym powstrzymywaniem Nory od kontaktów z Patchem. Prawdziwa perełka, nie człowiek a tak po ludzku nieporadna, bardzo zabawna postać.
Do plusów książki zaliczam tez to, że historia nie jest niepotrzebnie zawiła, język autorki prosty, całość jest lekka. To lektura na jeden wieczór, na oderwanie. Liczę na to, że podobnie będzie z dalszymi częściami.
Największy minusy jaki dostrzegam naprawdę puste postacie drugoplanowe, zwłaszcza Vee i podła cheerleaderka są doklejone do obrazka zupełnie bez ładu i sensu. W sumie rozumiem, że w książce musi wystąpić choć jedna przemiła i niegrzesząca bystrością koleżanka głównej bohaterki oraz minimum jedna wredna, a zarazem przecudnej urody, podłą "antykoleżanka" tej samej głównej bohaterki, ale bez przesady, tutaj mamy tego lukru aż w nadmiarze. Sama Nora też nie zachwyca - niby mądra dziewczyna a całkiem nieogarnięta, łazi po jakichś ciemnych zaułkach, rozdaje ludziom płaszcze z telefonami w kieszeniach. Ot takie to nieporadne, aż się prosi żeby ją ktoś ocalił. Bardzo bym się cieszyła gdyby nabrała trochę rozumu i pewności siebie. Z chęcią przeczytałabym historię pewnego siebie anielskiego chłopaka, który trafił na równie pewną siebie ziemską dziewczynę, taka której nie trzeba wciąż ratować.

Gość

Pierwszą część czytałam krótko po premierze i była względna (Z drugiej strony w 2010 to dużo rzeczy było dla mnie względne). Język był prosty, czytało się szybko, nie trzeba było wysilać mózgu, a do tego jakieś tam zabawne dialogi, podsumowując można przeczytać. Rok później zabrałam się za kolejny tom i - miejcie litość - dla mnie osobiście była to droga przez mękę. Rzadko mi się zdarza nie kończyć książki, ale przez tę po prostu nie mogłam przebrnąć. Myślę, że seria znajdzie (zresztą już znalazła) wielu zwolenników, ale to nie jest historia dla mnie.
Jedno muszę przyznać, grafik się spisał, okładki są piękne.